Hans-Peter Hommes
BMW R75
W latach trzydziestych w różnych
europejskich armiach zrodziła się idea wyposażenia oddziałów
w motocykle z wózkiem bocznym. Pojazd taki miał umożliwiać
przenoszenie na front i udział w walce trzech żołnierzy z pełnym
wyposażeniem. Już wtedy zdawano sobie sprawę, że budowane
wcześniej motocykle nie spełnią oczekiwań. W listopadzie
1937 roku OKH postawiło przed przemysłem motoryzacyjnym (Zündapp,
BMW) zadanie opracowania konstrukcji ciężkiego, terenowego motocykla z
koszem. Firma BMW nie startowała od zera. Już w 1934 roku odbyła
się pierwsza, zimowa jazda próbna motocykla wyposażonego w napęd
koła wózka bocznego. Próba ta zrodziła legendę wśród
fachowców i stało się prawie pewne, że BMW zastosuje podobny
rodzaj napędu. W nowej konstrukcji znalazł zastosowanie rozwinięty
wcześniej widelec teleskopowy. W terenie amortyzował on szybciej i
lepiej od stosowanych wcześniej półresorów.
Oto krótka charakterystyka podstawowych elementów
motocykla BMW R 75:
Silnik
BMW R 75 jest konstrukcją górnozaworową, dwucylindrową typu
boxer, o pojemności 750 ccm. Czasy rozrządu, komora spalania i inne
elementy zostały tak dobrane, aby osiągnąć nie maksymalną
moc, lecz długotrwałą żywotność i sprawność
(26 KM przy 4400 o/min). Silnik osiąga maksymalny moment obrotowy przy 3600
o/min. Głowice wykonane są z aluminium i bogato ożebrowane,
zapewniając doskonałe chłodzenie nawet przy jeździe tempem
marszowym. Zastosowano łożyska rolkowe. Wałek rozrządu i
pompa olejowa napędzane są kołami zazębionymi z kołem
na wale korbowym. Suche, jednotarczowe sprzęgło pod względem siły
sprzęgania porównywalne jest ze sprzęgłami stosowanymi w ówczesnych
średniej mocy samochodach. Umieszczony na obudowie skrzyni biegów mokry
filtr zasilał w powietrze dwa gaźniki typu Graetzin 24/1 oraz Graetzin
24/2. W celu wyeliminowania uzależnienia od niepewnych akumulatorów
zrezygnowano z zapłonu bateryjnego na rzecz zapłonu iskrownikowego.
Stosowano iskrowniki Noris Typ ZG 2 lub Bosch FJ 2R 134.
Skrzynia
biegów
dysponuje czterema biegami szosowymi i jednym biegiem wstecznym. W czasie jazdy
w ciężkim terenie istnieje możliwość wykorzystania
trzech biegów terenowych. Usiłowanie włączenia czwartego biegu
terenowego prowadzi do przesunięcia dźwigni przełączającej
teren/szosa do pozycji neutral i
rozłączenia napędu. Biegi szosowe mogą być przełączane
noga lub ręką. Przy nożnym sterowaniu dzwignią zmiany
biegów, dzwignia ręczna może spełniać role wskaźnika
biegów. Bieg wsteczny i biegi
terenowe mogą być sterowane tylko ręcznie. Celem wyeliminowania
twardych uderzeń występujących w trakcie przełączania
biegów, pomiędzy skrzynia biegów a mechanizmem napędowym koła
zastosowano na wyjściu ze skrzyni biegów przegub krzyżakowy z
gumowymi poduszkami.
Napęd
koła tylnego i koła kosza. Oba koła są napędzane
poprzez dzielący rozkład sił
(70% koło tylne, 30% koło wózka koszowego), mechanizm różnicowy
wyposażony w blokadę.
Hamulce. Po
raz pierwszy w motocyklu z wózkiem bocznym zastosowano hamulce hydrauliczne obsługujące
koło tylne i koło wózka. Szczękowy hamulec koła przedniego
sterowany jest, poprzez linkę, dźwignią umieszczoną na
kierownicy. Bębny hamulcowe o średnicy 250 mm wielkością
odpowiadają bębnom stosowanym w średniej wielkości
samochodach osobowych. Przy odczepieniu wózka bocznego podwójny zawór
automatycznie zamyka przepływ płynu w układzie hamulcowym.
Rama.
Rozkładana rama zachowująca dużą stabilność miała
podstawową zaletę. W razie uszkodzenia nie trzeba było dokonywać
wymiany całej ramy, wystarczało wymienić uszkodzony element.
Oddział zmotoryzowany, w skład którego wchodziło 10 do 12
motocykli, miał na stanie trzy zapasowe ramy. Było nieprawdopodobne ,
aby we wszystkich pojazdach awarii uległa ta sama część
ramy. Widelec teleskopowy, znany z motocykli solo, otrzymał wzmocnienie
uwzględniające większy ciężar samego motocykla,
jak i przewidywane większe obciążenia trakcyjne w terenie.
Dwustronnie działające amortyzatory olejowe zapewniały szczególnie
„miękkie” zachowanie w terenie. Zaletę tych amortyzatorów stanowiło
to, że napełnione były olejem silnikowym, co było szczególnie
ważne w warunkach frontowych.
Wózek
boczny. Rama wózka jest konstrukcją powstałą z zespawanych
mocnych, grubościennych rur. Koło amortyzowane jest pchanym wahaczem ,
stanowiącym jednocześnie obudowę napędu. Efekt amortyzowania
osiągnięto poprzez umieszczoną (wraz z wałkiem napędowym)
w tylnej rurze ramy rurę skrętną. Kosz zawieszony jest z tyłu
na dwóch półresorach, a z przodu dwoma uchwytami obejmującymi tuleje
gumowe.
Zbiornik
paliwa. W pierwszej wersji zbiornik miał na wierzchu pojemnik na narzędzia.
Później umieszczono tam filtr powietrza. Zużycie paliwa oscyluje pomiędzy
6 a 7 litrami na 100 km. Są to wartości według naszych
dzisiejszych doświadczeń.
Koła.
Wszystkie koła są nawzajem wymienne
i bardzo solidnie zbudowane. Szczególną stabilność zapewniają
im masywne obręcze i grube
szprychy. Żywotność opon o wymiarach 4,50 x 16 jest, w porównaniu
do typowych opon motocyklowych, 3
do 5 razy większa.
Zdobywane
przez warsztaty frontowe doświadczenia owocowały zmianami
wprowadzanymi przez inżynierów BMW. W latach 1941-1944 wyprodukowano 16
545 sztuk motocykli.
Przedstawiam - o ile to możliwe - najważniejsze
zmiany w powiązaniu z numerem ramy:
Numer ramy 750 000
Początek produkcji
Numer ramy 751
301
Wzmocnienie dźwigni hamulca nożnego (pedał zmieniony z
kwadrato-
wego
na prostokątny). Wbudowanie wzmocnionego wodzika mecha-
nizmu blokującego mechanizm różnicowy.
Numer ramy 752
350
Wzmocnienie sprężyny podtrzymującej w skrzyni biegów.
Numer ramy 753
808 - 757 250
Usunięcie odpowietrznika w śrubie zamykającej widelec (wczesny
model przedniego widelca z osłonami blaszanymi).
Numer ramy 756 001
Zmieniono grubość sprężyn przedniego widelca z 7 mm
na 7,25 mm.
Numer ramy 756 523
Zrezygnowano ze światła pozycyjnego i światła stop na
koszu.
Numer ramy 757 009
Do tego numeru zabezpieczano dolną osłonę widelca tylko
poprzez
przekręcenie na nakrętce.
Numer ramy 757 010 - 762 259 W
podanym zakresie numerów osłona dolna widelca miała sprężyste
zabezpieczenie przed odkręcaniem się. W tym czasie odstąpiono
także
od przedłużonej wersji osłony widelca.
Numer ramy 758 001
Na
zewnętrznej śrubie zaciskowej łącznika kulistego ramy kosza
zamocowano hak holowniczy.
wszystkich czterech biegów terenowych. Wcześniej, przy ustawieniu
ręcznej dźwigni zmiany biegów w pozycji „teren” (Gelände),
można
było używać tylko trzech pierwszych biegów. Przy próbie
wrzucenia
4. biegu dźwignia ustawiała się w pozycji neutralnej i
dalsza jazda
możliwa była po ustawieniu dźwigni w pozycji „szosa”
(Straße).
Zmieniono jednocześnie tylny uchwyt przedniego błotnika (spełniający
także rolę podstawki) oraz jego uchwyt przedni (górny).
Numer ramy 759 050
Zrezygnowano za spawania do ramy lewej podstawy półresora na rzecz
Numer ramy 759 580
Śruba z łbem sześciokątnym uchwytu akumulatora została
zmieniona na śrubę przetyczkową
Numer ramy 760 704
Nowy, wygięty uchwyt lewego podnóżka pasażera (zapewnił
wyższe
położenie podnóżków).
Numer ramy 761 001
Nowy podnóżek pasażera. Zmiana położenia głębiej
i przesunięcie
Numer ramy 761 250
Nowy tylny węższy błotnik.
Numer ramy 762 260
Zmieniono osłony blaszane przedniego widelca na osłony gumowe.
Do
innych zmian należało pogrubienie rur, z których wykonana była
rama. Gaźniki otrzymały większe powierzchniowo osłony
termiczne. Dźwignia blokady mechanizmu różnicowego otrzymała
lepsze zabezpieczenie, eliminujące możliwość przypadkowej
zmiany położenia.
Zmiany w
silniku:
- dźwigienki zaworowe uzyskały, w miejsce
łożyskowania na igiełkach, łożyskowanie na stalowych
tulejkach,
- nowe, lepsze uszczelnienie mocowania uchwytu osi
dźwigienki zaworowej,
- mocowanie odrzutnika oleju jedną śrubą zamiast trzema.